Zelene staze Biciklom do roda

Zelene staze "Biciklom do roda" deo su mreže zelenih staza u Vojvodini Panonski put mira (Via Pacis Pannoniae) čiji je cilj promocija održivog - „zelenog"- turizma, zaštita i unapređenje biodiverziteta i doprinos ruralnom razvoju. Zelene staze "Biciklom do roda" okupile su ljude iz sela, povezale prirodu, kulturno nasleđe i poljoprivredu a brigu o njima vodiće lokalno stanovništvo, turističke organizacje, ekološke organizacije i udruženja građana . Ova mreža Zelenih staza pružiće realnu šansu razvoju lokalne ekonomije.

Zelene staze "Biciklom do roda" predstavljaju turističku mrežu regiona u kojem su povezana sela i gradovi Bačke i Banata. Obogaćujući ponudu sela kroz koja prolaze, uticaće će i na turističku ponudu gradova Novog Sada, Zrenjanina i Pančeva. Zelene staze povezuju: Specijalni rezervat prirode "Koviljsko - petrovaradinski rit" (4.840 ha, IBA područje RS007IB), Titelski breg (11.000 ha, RS006IBA), Srednje potamišje (5.500 ha, RS013IBA), Gornje potamišje (20.000 ha, RS012IBA) sa Specijalnim rezervatom prirode "Stari Begej - Carska bara" (5.500 ha, RS011IBA).

Zelene staze "Biciklom do roda" fokusiraju se, pre svega, na veliki broj gnezdećih parova belih roda, čija populacija u ovom regionu predstavlja petinu ukupne populacija belih roda u Republici Srbiji. Vozeći bicikl ovim stazama, nailazićete na gnezda belih roda, gotovo u svakoj ulici svakog naselja kroz koje budete prolazili. Pored roda, na ovom području zabeleženo je i do 250 drugih vrsta ptica, od kojih je najveći broj ptica gnezdarica (140 vrsta). Ovaj region je migratorna stanica od neprocenjivog međunarodnog značaja za velika jata pataka, gusaka, vranaca, šljukarica, čaplji, kašikara, čigri i galebova. Najređe gnezdarice područja su orao belorepan i crna roda. Kao raritet, 2008. godine, zabeležena je čaplja govedarka u mešovitoj koloniji.

Region obuhvaćen Zelenim stazama „Biciklom do roda" bogat je i po svojim geografskim karakteristikama kao i raznovrsnošću biljnih vrsta. Poplavna područja reka Dunav, Tisa, Tamiš i Begej izražajna su područja fluktuacije vodostaja i meandriranja ovih reka kroz ravničarske delove. Nadmorska visina ovog regiona kreće se od 71 do 87 metara. Izuzetak predstavlja Titelski breg, kao jedinstvena lesna geomorfološka celina sa očuvanom reliktnom stepskom vegetacijom, čiji strmi i visoki lesni odseci dostižu i 55 metara. Breg, koji dostiže visinu od 143 metra, sa svojim odsecima, uskim lesnim dolinama, terasama i surducima, značajno bogati geografsku raznolikost ovog regiona. Zapravo, on je jedan od najvrednijih objekata geonasleđa ne samo u Srbiji već i u Evropi (ProGeo) i predviđen je za Geo-Park. U jednom od mošorinskih surduka, pod nazivom Dukatar može se videti presek ove lesne zaravni. Najnoviji rezultati istraživanja pokazuju da je to jedan od najznačajnijih paleoklimatskih i paleoekoloških arhiva tokom 650 000 godina na evropskom tlu.

Ovaj region u celini sadrži i veliko kulturno i istorijsko nasleđe. Galerije naivne umetnosti u Uzdinu i Kovačici, Muzej Mihajla Pupina u Idvoru i Spomen soba Uroša Predića u Orlovatu, značajni su reprezenti kulture ovog područja. Veliki broj pravoslavnih, rimokataločkih i protestantskih crkava predstavljaju bogato multikonfesionalno nasleđe regiona. Značajno je spomenuti Manastir Kovilj, kapelu Sv. Nikole u Mošorinu, zadužbinu prote Svetozara Vlaškalića (projektovao arhitekta Đorđe Tabaković, a ikonostas oslikao Uroš Predić), zatim crkvu Vavedenja Bogorodice u Orlovatu (projektovao arhitekta Dragiša Brašovan, a oslikao Uroš Predić), kao i crkvu u Uzdinu čiji je ikonostas oslikao Konstantin Danil, jedan od najznačajnijih bidermajer slikara prve polovine 19. veka u istoriji slikarstva Vojvodine.

Region nudi gostima i veliki izbor kupališta, mesta za pecanje i kampovanje, vikend naselja, restorana domaće kuhinje, privatan smeštaj, kao i jedinstveno gostoprimstvo stanovništva - nasleđe vekovne mirne koegzistencije velikog broja različitih nacija, etničkih grupa i konfesija (Srbi, Mađari, Rumuni, Slovaci, Nemci, Romi, Hrvati, Makedonci, Crnogorci, Bugari). Upravo ta raznolikost jeste civilizacijsko i kulturno nasleđe i specifično bogatstvo regiona.

| | | | | | | | | |